دست خودت نيست
زن که باشي
گاهي کم مي‌آوري
دست‌هايي را که مردانگي شان امنيت مي‌آورد
و شانه‌هايي را که استحکام آغوششان
لمس آرامش را به همراه دارد .
دست خودت نيست
زن که باشي
گاهي دوست داري
تکيه بدهي ... پناه ببري ... ضعيف باشي
دست خودت نيست
زن که باشي
گه‌گاه حريصانه بو مي‌کني دست‌هايت را
شايد عطر تلخ و گس مردانه‌اش
لا به لای انگشتانت باقي مانده باشد
.
.
.
دست خودت نيست
زن که باشي
همه‌ي ديوانگي‌هاي عالم را بلدي .
                                                                            سپيده مراقی