دیدن روی تو در خویش ز من خواب گرفت
آه از آیینه کـــه تصویـــر تـــو را قاب گرفت

                   خواستم نوح شوم، موج غمت غرقم کرد
                      کشتی ام را شب طوفانی گرداب گرفت

                                   در قنوتـــم ز خدا «عقـل» طلب مــــی کردم
                                    «عشق» اما خبر از گوشه ی محراب گرفت

                    نتوانست فـــرامــــوش کند مستــــی را
                     هر که از دست تو یک قطره می ناب گرفت

  کـــی بـــــه انداختن سنگ پیاپـی در آب 
 ماه را می شود از حافظه ی آب گرفت؟!

فاضل نظری