در   شب  تارت  چراغ   کوچه  هایت   نیستم

بی سبب دل خوش نکن من خاک پایت نیستم

 این  چنین با چشم حیران زل  نزن  بر کوله ام

 رخت   بر می بندم  از   فردا  برایت   نیستم

 زخم پشتم می کشد تیر و هنوزم تازه است

 صحبت از  یاری  نکن  من   آشنایت   نیستم

ناله از خاموشی ی این خانه بی من می کنی؟

 ضبط روشن کن ! بخوان ! دیگر صدایت نیستم!

 می کنی از من سوالی: عاشقم هستی هنوز؟

 خوش خیالی ! این یکی را بی نهایت نیستم!

 از همان  روزی  که  دیدم  رفته ای  با  دیگران

 در خودم  دیدم  که دیگر  در  هوایت  نیستم

 توبه ی گرگ است مرگ آخر نگو من را ببخش

 توبه  هم گیرم  کنی  من که  خدایت  نیستم

 

                                                                               "سیامک بنایی"