سلام! شیره‌ی شعرم! گلوله‌ی نمکم !
هنوز بی‌تو خودم مثل بغض می‌ترکم !

چه غنچه‌ها که به سودای بوسه پیش از تو
می‌آمدند ولی من نمی‌گزید ککم !

ولی تو آمدی و شور تازه آوردی
که دلپذیر شود روزگار بی‌نمکم !

کلک زدم که نیایی ولی ندانستم
که با نیامدنت کنده می‌شود کلکم !

پری به پیله‌ام آوردی و من از آن‌روز
میان این همه گل با پر تو می‌پلکم !
                                                                           غلامرضا طریقی