مپرس حال مرا ! روزگار یارم نیست جهنمی شده ام هیچ کس کنارم نیست نهال بودم و در حسرت بهار ولی درخت میشوم و شوق برگ و بارم نیست به این نتیجه رسیدم که سجده کردن من به جز مبارزه با افریدگارم نیست مرا ز عشق مگویید عشق گمشده ای ست که هر چه هست ندارم ! که هر چه دارم نیست شبی به لطف بیا بر مزار من شاید بروید ان گل سرخی که برمزارم نیست